Bu araştırma, maske kullanımı görülen Asya`daki geleneksel tiyatroları incelemektedir. Araştırmadaki en önemli yer, maske olgusuna verilmişsede, bu tiyatrolarda kullanılan maske, tek başına, estetik bir obje olarak ele alınmadı. Nedeni maskeyi takan karekteri, hikayesini, dansını, giysisini, aksesuarını, maske olgusundan ayırmanın güçlüğüdür. Çünkü maske bir bütünün parçası olarak belirmektedir. Bu tiyatrolardaki kişilikler, maskeleri kadar, giysileri, aksesuarları, şarkı, pandomim ve danslarıyla birlikte yaşam bulmaktadırlar. Bu nedenlerden dolayı, bu öğelerin, araştırmamızda, maskenin yanı sıra, önemli bir yer kapladıklarını belirtmeliyiz.