Sonra sarı terk etti,
Saçlarının sarısı.
Siyah neyime yetmezdi ki!
Olurdu, sarısız da olurdu…

Hiç ağlamadım sarılara, yeşillere
Gökkuşağı gülüşlerinin gidişine
Hiçbirine…

Ben kırmızıya ağladım,
Kırmızının gidişine yandım.
Ateş kırmızısıydı aşkımız,
Kan kırmızısıydı yüreklerimiz,
Onunla boyanmıştı ruhumuz…
Kızılcık şerbeti içsem de nafile
Kırmızı değil artık kanım
O gittiğinden beri.
Asıl şimdi durgunum
Şimdi renksizim