Onların ırkları farklıydı, dinleri, dilleri farklıydı. Ama onların buluştuğu bir yer vardı, o da aşktı.
Ortada iki ırk bir de aşk vardı... Türk sevdalanmıştı kapısının komşusuna, Ermeni de ona. Ama ne fark ederdi ki kalpleri buluştukça, birleştikçe... Birbirlerini seviyorlardı. Çocuk gözüyle bile aşkları kalplerindeydi. Ta ki tehcire kadar. Ayırdı tehcir onları, ama kalpleri hiç ayrılmadı.
Hiç sönmedi aşkları... Zaten onlar biliyorlardı aşk için ırkın, paranın gerekmediğini, aşk için bir kalp, bir de göz gerektiğini.
Almanların Ermeni tehciri konusunda Osmanlı Devletine telkinleri var mıydı? Talat Paşa nasıl bir insandı? Ermeni kızı, Türk gencine nasıl aşık oldu? Türk kalbine nasıl yenik düştü?..
Ermeni tehciri, belgelere dayanarak hiç bu kadar gerçekçi, tarafsız anlatılmadı.
Aşk varolmaktır, kaybolmaktır, mum gibi erimek, erirken kendinden vermektir. Kendinden vermezsen bencillik, kendinden verirsen adı aşk olur. Sen yanmazsan, ben yanmazsam, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?