Yüreğimdeki kelimeler kalemimle dans etmeyi seviyor. Ben yazmıyorum aslında onlar özgür olmayı seçiyor. Zaman, mekân tanımadan. Olur olmaz, yerli yersiz dökülüyorlar içimden. Bazen diledikleri gibi serbest adımlarla salınıyorlar, bazen de yepyeni melodileri çağırırcasına hece hece düzene girip sıralanıyorlar. Bazen üç satırda bitiyor, bazen dört kıtaya yayılıyorlar. Herkes olabilmek için kaçıyorlar benden. Duygu okuyla yürekleri vurmaya yelteniyorlar. Okyanusta bir damlayken okyanus olmaya meylediyorlar. Sağlam bir ordunun neferleri gibi, kendilerinden emin, adına şiir denilen temelsiz kulelerini kuruyorlar. Ben yalnızca o kulelerin içine girip pencerelerinden bakıyorum. Aşkı anlatıyorlar çokça. Sevgisiz kalplerle kirlenmişken dünya, yeniden yeşersin istiyorlar sevgiye dair ne varsa. Ve hep başucunuzda durmak için *Aşk Ecesi* oluyorlar sonunda. Her fırsatta yüreğinizi dansa kaldırabilmek için azmederek...
Ne dersiniz? Var mısınız Aşk Ecesi`yle dansa...

Yasemin Mirahmetoğlu