"Eğri yol, doğru insan"

Sevgili;

Ben kapında miskin bir dilenci
Karanlık gözlerinde yolunu kaybetmiş bir serseri
Çaldım kapını, işte tam yeri
İster al içeri, ister gönder geri
İstanbul`u aşkına adadığın günden beri
Sensizliğe çare aramak vardı Aşiyan yollarında

Ey Sevgili!

Seslendik sana en üst perdeden
Ekrem`in karamsarlığından, Fikret`in yangınından
Dahası sinemizden,
Ne sana vardı sözümüz,
Ne de çalabildik bu dünyanın mesut bir gününden