Gerçeği söylemek gerekirse, şu beş günlük dünyada hiçbir zevk alamadım. Hep yoruldum, üzüldüm. Eğer gülmüşsem de yanlışlığıma gelmiştir. Bu duygularla şu şiiri yazmaya karar verdim.)
 
Çarkı Devran
 
Şu dünyada kendimi bildim bileli
Hep yoruldum, üzüldüm, çok ağladım, az güldüm
Zor şartlarda geçti ömrüm, ne sevindim, ne mutlu oldum
Hep yoruldum, üzüldüm, çok ağladım, az güldüm
 
Çarkı devran hiç bana yüz vermedi, hep ters baktı
Günümü gece yaptı, balıma zehir kattı
Talihim yardım etmedi bana, dur emri verdi
Hep yoruldum, üzüldüm, çok ağladım, az güldüm
 
Zordur geçim, çekilmez yaşamın şartları
Çiçek toplamayı, bal yapmayı becermez her arı
Direnmek, çalışmak, düşüp kalkmak cesur kişinin kârı
Hep yoruldum, üzüldüm, çok ağladım, az güldüm
 
Üzülme Muhlis’im yetmişe yaklaştı yaşın
Bu vefasız âlemden kim memnun ki sen kaldın
İşte herkes gibi sen de burada bir misafirsin
Hep yoruldun, üzüldün, çok ağladın, az güldün