Okullar tatil olunca mahalle camiinde Kur’an öğrenmek için kursa başladım. Mahallede, okulda, dedemlerin köyünde birçok arkadaşım vardı. Şimdi kursta yeni arkadaşlar edindim. Cami imamı Yusuf Hoca (biz ona Şeker Hoca diyoruz) başta olmak üzere birçok arkadaşım oldu. Ama en önemlisi cami ile çok iyi arkadaşlık kurdum. Arkadaşım cami bana kendisinden şöyle bahsetti:

– Ben bir camiyim. Mü’minlerin buluşma yeriyim. Benim olduğum yerde ne bir kimse kaybolur ne yabancılık çeker. Kubbemin altında huzur bulur mü’minler. Konuk etmek isterim herkesi, en çok da çocukları. Bilseniz ne çok sevinirim bir çocuk açtığında kapımı! Bir de babasının elinden sıkıca tutmuş, benimle ilk kez tanışacak olan çocuklar geldiğinde, elim ayağıma dolanır, heyecanlanırım. Küt küt atar kalbim. *Hoş geldin evine!* derim... 

Merak etmeyin, sizi de tanıştıracağım arkadaşım cami ile. Siz hazır olunca söyleyin, o her zaman hazır çünkü.