Bütün insanlığı
Uygarlıkları yakıp yıkanları
Ve kokmuş karanlıkları
Benim kâbem insandır, deyip
Bedenlerini çıra yapıp yakmaya
Bu onulmaz sevdaya baş koyanla
Karakışın zemherisine
Zılgıt zılgıt boranına, karına
Tükendi, yetmedi takatleri
Acınası sonbahar yaprakları gibi
Sarardılar, soldular Düştüler birer birer
Bizimle bu onurlu yola düşenler
Ağıdım bir isyanın türküsü
Duyanım, dinleyenim
Ölmüşüm gömenim yok
Kan doğranır içime