Hepimizin başına gelen bir şey vardı.
Her senaryosuna hakim olup da finali başkasının yazdığı o film...
Vardı ya hani. Yazıldığı gibi durmayan!
Okunduğu gibi yaşanmayan...
Üç harf dedikleri!
Hiçbir alfabeye sığmayan.
Aşk...
Bizim ortak yanımız. Ortak yanımız; ama hep bir başımıza ağladığımız...

Yalnızlığımız kimimizi yazmaya; kimimizi de okumaya itti!
Ben yazmayı tercih ettim; çünkü kaybettim!
Kaybettik!
Unutma, kaybedenler daha çabuk bulur birbirini...