Edebîyate kirmanckî edî reşto yew sewîyeka başe û ma eşkenîme ne edebîyatî ser o teorî, rexne û açarnayîşan bikerîme. Helbet no seba antolojîyan zî wina yo. Ma beno ke ewro seba kirmanckî besenekenîme şîîran goreye babetan tasnîf bikerîme û antolojîyane cîyayan amade bikerîme labele ma besekenîme goreye deman yew antoloje şîîran amade bikerîme. Antolojî seba heme ziwan û edebîyatan e dinya cayeko zaf girîng gene. Manaya antolojî *guldeste* yo. Xebate ke parçeyane weçiniteyane esarane edebîyan ra ena peser ra eno vatene. Antolojî bi metodane cîya-cîyayan eno amadekerdene. Antolojî seba yew edebîyatî vîr (hafiza) o, lîlika/neynika yew ziwanî yo, maceraya ma ya poetîke bi xo ya. Feydayane antolojîyane şîîran e tewr muhîman ra yew no yo: Antolojî musnene ma ke heta ne dewrî şîîre senî qonaxane vurîyayîşî ra derbaz bîya û ameya reşta sewîyeya senene, se bîya û şeklo senen girewto. Ez bawer kena no antolojî zî na rewşe edebîyate ma de zelal musaneno wendoxane kirmanckî.