"... Modernler daha soğuk bir gözle bakarlar. Anoulih’in Henon’u her dokusuyla vasattır. Yetişkinlikten, yalnızlıktan korkmuş bir halde, Kreon’a hala babalık yapması, koruyucu olması ve çocukken putlaştırdığı kötü düşlerden kurtarması için yalvarır. Anoulih bu çocuksuluk motifini iyice güçlendirir. Cenaze odasının dehşeti içinde Kreon’a baktığında Haimon geçmiş zamanlardaki çocuğa hiç bu kadar benzememişti. Kemal Demirel’in oldukça politize (materyalist) Antigoe’unda (1973 İstanbul) Haimon daha dinamik bir rol oynar. O bir liberaldir, Kreon’un zenginliği ve gücünü üzerinde kurduğu kobalt işçilerini destekler. Polyneikes ondan isyanın önderi olmasını ister. Haimon aydın bir mühendis, hümanist bir insandır. Antigone’u, Kreon’un tertiplediği mahkemeden kurtulması için onu kendisiyle kaçmaya teşvik eder. Antigone’un mahkumiyeti ve idamına karşı davranışı kurnazca olan Kreon, çekilmeyi teklif eder. Demokratik ve eşitlikçi ilkelere göre yönetmesi için meydanı Haimon’a bırakır. Antigone’un ölümüyle kederlenen Haimon kendini vurduğu zaman, davranışının yararsızlığı açıkça görülür. Ama Haimon gerçekten Antigone’un büyük sevgi gücünün asıl nesnesi miydi?"

George Steiner