SAY Kİ İSTANBUL SENSİN

Uzaksın dostum
Ama say ki İstanbul’dasın
Sağına dönsen boğazından öpeceksin
Soluna dönsen Beyoğlu ile hasbıhal edeceksin
Tüm dostlar kanat çırpıyor gök mavide

Say ki İstanbul’dasın dostum
Bir yabancı iner Haydarpaşa’dan
İnsan çığlıkları Marmara’dan
Hülasa hilkat garibesi bir hikâyeden artansın
Bu şiirde metaforsun
Kaç bilinmeyenli denklemsin
Martılara atılan simitlerdeki susamsın

Say ki İstanbul sensin dostum
Bense son yolcusunu bırakıp demir alan vapur
Güvertemde bir kaç martı
Ve bin yıl evvelinden bir anı

Muhammet YALÇIN AZİZOĞLU