Şiir kadının dilidir, kadının söylediğidir.
Şairlerin çoğunun, erkek olmasına, şimdilik, bakmayın,
kadının özgürleşmesiyle birlikte şiir de özgürleşiyor.
Sahibine demeyelim, hele şiirin kimsenin mülkü
olmadığına inanıyorsak, şiir aslına, kaynağına, gözesine
dönüyor diyelim.
Şair kadınların, şiiri anadili gibi konuşması, söylemesi,
yazmasının doğallığına son zamanlarda daha çok
tanık olmaya başladık.
Benim tanıklığım bu kez Güler Kalem`in şiiri için,
"Anneannem Bir Şaman Duasıydı" kitabının toprağı,
ateşi, suyu, yağmurunun bereketi üstüne.
Dili güzelleştiren yalnızca sözcükler değildir,
şiir de doğayı, yeryüzünü, gökyüzünü kendisine
ayna tutarak süslenir, güzelleşir, yerden göğe
iyilik olur.
"Anneannem Bir Şaman Duasıydı",
kadının şiir olduğunu bir iç nefes gibi fısıldayan,
düş nefes gibi coşturan ve dil nefes gibi cesaretle
söyleyen bir nefes destan olmuş.