“Tam şu an da ezan sesleriyle titriyor kalbim. Sonsuz bir boşluğa uçmuş güvercinler gibi korkak ve ürkeğim. Kalbimin içinde mahkûm olmuş bu korkum, kelebeklerimin uçmasını bekliyormuşçasına zangır zangır titriyor. Ama gelin içime sorun. Varoluşsal sebebim korkuymuş gibi irdeliyor bedenimi. Kelebeğim çok korkak ve ürkek olmasına rağmen uçması için elimden geleni yapıyorum ama o kalbimin içinde, kafesteymiş gibi çırpınmayı seçiyor. Sorarım, atağımın kelebekten ne farkı var? Benim atağım bir kelebekse, yaşamak en fazla 6 ay mı sürer? Yoksa her gün ölmeyi mi seçer?