Hayvanlar, insanoğlunun dünyayı paylaştığı diğer canılardır. Dolayısıyla insanlar ve hayvanlar bu paylaşım esnasında sık sık karkşı karşıya gelmektedir. Bu karşılaşmalar, insanoğlu için bazen faydalı, bazen de zararlı olmaktadır. Bir Ayının saldırısına uğrayan insan, yaralanmakta ya da hayatını kaybetmektedir. Ancak, aynı ayıyı avlayıp postundan kıyafet yapmayı başarabilen insan için bu karşılaşma fayldalı olabilmektedir.
Türkler, tarihin ilk dönemlerinden itibaren konargöçer kültürün zorunluluğu olarak hayvanlarla sıkı ilişkiler kurmuşlar ve bu ilişkilerin sonucunda ortaya çıkan çeşitli inanmaları gündelik yaşamlarına, dolasıyla da folklor ürünlerine dahil etmişlerdir.
Türklerde Hayvan ve insan ilişkisi denilince akla gelen ilk hayvan bozkurttur. Türk folklorunun hemen her sahasında kendine yer edinmiş olan bozkurt, bazen bu yeri diğer yabani hayvanlar paylaşmak zorunda kalmıştır. Bu hayvanların başında da geyik gelmektedir.
Türkler, geyiği çoğu kez bozkurtun yerine koymuşlar, bozkurda yükledikleri özellikleri aynen ona da yüklemişlerdir. Bu özellikler, gerek diğer Türk coğrafyalarında gerekse de Anadolu coğrafyasında karşımıza çıkan folklor ürünlerinde yerini almıştır.