-Özür dilerim, hayatım boyunca seni rüyalarımda gördüm ve şimdi bu şekilde yanımdasın. Eğer bu da bir rüyaysa ömür boyu uyanmasam da razıyım, dedi Ayşe tekrar gözlerinde yaşlarla.
O da sanki bunu bekliyormuş gibi:
"Annem, canım annem, annem" dedi ve Ayşe`nin boynuna sarıldı. Ağladılar, ikisi de hem ağlıyor hem de birbirlerini öpüyorlardı.
Annesine sarıldığında onun nefesini de duyuyordu artık. Uykusunda da aynısını hissetmişti ama o doyumsuz koku şimdi hem kalbine hem de ruhuna işlemiş gibiydi... Hayatı boyunca hiç duymadığı bu koku şimdi içini dolduruyordu; o da bu tada kanmıştı. Kalbi ve ruhu bambaşka hoş duygularla doluydu...
Meğerse bu harika koku sadece ana ile çocuk arasında var olan; bunu sadece çocukların hissedip bilebileceği ve kaybolduğunda da yine yokluğunu sadece çocuğun anlayabileceği, anlatılamayacak kadar özel bir kokuydu: Ana kokusu..