"AYNI ACIYI PAYLAŞMIŞ İNSANLAR BİR NOKTADA BULUŞURDU..."
On dokuzuncu vagondaki yolcular, o gece, Ay`ın yüreği ezilmiş kalpleri takip ettiği vakitlerde, derûni duygularla birbirlerine bağlanmışlardı. Bin ömrü birkaç saate sığdırmanın ve yaşanmışlıklardan fışkıran o can yakıcı hissi susturmanın bir yolunu bulmuşlardı.
Tıpkı raylardaki yağmur tanelerinin titreyişi gibiydi yüreklerindeki heyecan, gözlerindeki yaşlar, düşlerde kol gezen umutlar… Ya yok olacak ya da yol olacaklardı.
AŞKIN ACININ VE UMUDUN HİKÂYESİ…