Metropolis ve Nosferatu yapımları üzerinden Dışavurumcu Alman Sinemasını detaylıca ele alan bu çalışma, sinemanın sadece estetik ögeler, prodüksiyon tasarımları, hikâye ve karakter yoluyla izleyicilere sunulan kitlesel bir eğlence aracı olmadığı, alt metinleriyle, çok katmanlı ve derinlemesine işlenen bir sanat eseri olduğu ve olması gerektiği gerçeğini anlamanıza yarayacak. 
Günümüzde yapım şirketlerine sağlanan kazançların ön planda tutulması ve yapımların bir tüketim nesnesi mantığında kitlelere sunulması, şüphesiz ki artık sinemayı bir sanat dalı olmaktan uzaklaştırmakta ve bu durum sosyo-kültürel yapıya da zarar vermektedir. Sanatın en kolay erişilebilen formu olan sinema, sanattan yoksun metropollerde yaşayan insanların sanatla etkileşim kurduğu yegâne bir kapı ve geçit görevi üstlenir. Dolayısıyla sinema eserlerinin tüketim objesi mantığıyla inşa edilmesi kültürel bir cinayettir.
Fantazyaların düşsel tatminini beyaz perdede deneyimleten kurgu sineması (bilim, fantezi ve korku), geleceğe ışık tutan, sanat ve tasarım alanlarına esin kaynağı olan ve çoğu zaman kentlerin kültürel kodlarında dahi etkisi gözüken özgün bir sanat dalıdır. Bu çalışma, kurgu sinemasını anlamak için bir el kitabı olmasının yanı sıra, sinema eserlerinin değerlendirilme yöntemini sunar.