*Kötü, beğenmediğimiz durumlara alışmayı sıkıcı, istenmez bu­luruz da güzel, sevdiğimiz varlıklara, durumlara alışmayı o kadar da itici, rahatsız edici bulmayız nedense.

Kötü alışkanlıklara karşı uyaranımız çoktur ama ‘alışkanlığa’ karşı uyarılmayız nedense. Çünkü alışkanlığın iyisi kötüsü olmaz ve alışkanlık bütünüyle kötü birşeydir! İyi alışkanlıklar nelerdir sa­yabilir miyiz? İnsanlara iyilik etmek, sevmek, kitap okumak, na­maz kılmak, selamlaşmak, dua etmek, ağlamak, yağmurda yürü­mek, düşünmek (hadi bu eylemi dindarlaştırarak (!) yazalım bir de; tefekkür etmek), dostluk, aşk, tebessüm etmek, kendi yalnızlı­ğına yani kendi Hira’na çekilmek... Bunlardan hangisi alışılarak gerçekleştirilir ki?!*

Asım Gültekin, Alışmak Ölümüne Karşı’da bir şeylere karşı duruyor. Ters açıdan bakmayı öneriyor. İlk bakışta ters açı gibi görünen şeyin daha yaklaştıkça herşeyi başkasının gözlüğünden görmeye alıştırılmış gözlerimiz için en tabii hal olduğu anlaşılıyor.