*Bizde bilirdik yaşamasını. Okuyup, meslek edinebilirdik mesela... Aşık olabilir ve şiirler yazabilirdik, sonu kavuşmakla biten yada bitmeyen. Ya da şimdi sizin, işte, evde, yolda oturup okuduğunuz bu yazıyı bizde okuyabilirdik. Evet, evet yapabilirdik hepsini. Annemizin dizine başımızı koyup, saçımızla oynamasına izin verebilirdik...

Ama birilerimizin önde durması gerekiyor. Kimliksiz ve sıradan ve tutsak edilmiş bir hayat ile kaldırıp başımızı gökyüzüne hangi yüzle bakabilirdik ki? Savaşıyoruz ve canımızı veriyoruz, utancı silmek için bilincimizden ve gelecekten...

Bakın, ölüm bir adım ötede ama gülerek gidiyoruz. Zalim sevinmesin diye. Siz yaşayın diye. Utanmayın diye. Unutmayın diye...

Buradayız, yanı başınızda. Özgürlüğün doğduğu o güneş vakti, yine gülerek aranıza katılacağız!*

İran rejimi tarafından idam edilen Kürt tutsak Hüseyin Xizri anısına yazılmıştır.

Ali Aktaş şahsında 12 Eylül’de idam edilen tüm devrimcilere...