Kâğıdım, kalemim ve ben...

Bir de olmazsa olmazım sen varsın şu daracık odam, geniş yüreğimde. Biriniz olmazsa olmaz; bir yanım eksik kalır. Hepsinden önce ben, ben olmam. Susmasın derinlerden dökülen keman seslerim. Bitmesin masamdaki tavşankanı çayım.

Daha ne isterim?

Varsın fırtınalar kopsun alabildiğine; yeter ki, donuk kış güneşi, süzülsün penceremden, aydınlatsın şu loş dünyamı. Kapatın kapıları; karışmak istemem dışarıdaki kasırgalara bir saman çöpü gibi... Yok olacaksam sendeki yalnızlığımda yok olayım.

Ürkmem hiçbir şeyden. Sabrım güç verir bana sensiz yetimliğimde. İsteyemem kaderimin benden aldıklarını; vermez ki geri!

Yaralı dönmüşsem eğer savaş safından, ümitlerimle doldururum bende kalan boşluğunu. Hasretin acısını da, sensiz kaldığımda öğrendim.

Ya kimselerimin içinde yalnız kalmışımdır ya da yalnızlığımda kimsemle...