Kelimelerin kirlendigi ve bozuldugu, hayallerin çalindigi bir dünyaya yaziyor, Hüseyin Özbay. Hem de yitenlerin yerine çoktan, *alkislar*in ve *bosverler*in tercih edildigini bile bile yapiyor, bunu. Zihinleri dil/düsünce, elleri yazmak kokusuyla örselenenlerin çogunlukta oldugu bir iklimde, o yilmadan yazinin yalnizligini paylasiyor. Kimi zaman, bu ülkenin gören gözleri Cemil Meriç’in cümlelerinin düsünce katmanlarina, kimi zaman da Ahmet Hasim’in *melali anlayan* misralarina sokuluyor yazar.

Sizi *kendi yollarina* davet edenlere degil; herkesi, kendi penceresine çagiriyor yazar. Sonunda aldanmislar olsa da...

-Mustafa Kurt-