İçini bir ateş kaplar, pür telaş hemen hastaneye koşar. Babası odasında yoktur, hemşire hastanın yoğun bakım odasına kaldırıldığını söyleyince içinin ateşi daha da artar. Yoğun bakıma geldiğinde kapı kenarında annesinin gözlerinden yaşlar aktığını, babasının başında doktorların tartıştıklarını görür. İçeri girmek ister, içeri almazlar, soracak olur, söylemezler. Hırs ve endişeyle kapı önünde çömelerek duvara yaslanır, başını ellerinin arasına alarak gözlerinin yaşını tutamaz. Bir fırsatını bulunca babasının yanına girer, ağzında ve burnunda oksijen, kolunda serum hortumlarıyla gözleri kapalı yatmaktadır. Eğilir, gözlerinden, yanaklarından, alnından öper. Gözlerinden damlayan yaş, babasının yüzüne damlayınca ata himmetiyle babası, son kez gözlerini açar ve oğlunun gözlerinin içine bakar. Sanki bir şeyler dercesine beş on saniye hiç kırpmadan göz göze birbirlerine bakarlar.