Ali, sarı saçlı, mavi gözlü, cin gibi bir çocuk. Büyük bir apartmanın kapıcı dairesinde yaşıyor. Anne ve basından, masal yerine, onların düşünü kurdukları köyü, o köyü çevreleyen dağları, dağlardan fışkıran, canlara can katan suyu, insanın kulaklarında vuv vuv eden yeli, koyaklardaki al gülü, mor sümbülü dinleyerek büyüyor ve doğayı bir düş gibi seviyor. Bu yüzden, en yakın arkadaşları Ayşe ve Aydın`la sabahtan akşama kadar oyunlar oynayıp çok eğlense de, hep karşı tepelerdeki ağaçlığa gitmek istiyor. Bir gün, gecekondularda oturan arkadaşlarının "cinli" dedikleri Nazlı Hanımın bağ köşküne gidiyor, korka korka.

Nazlı Hanım, Ali`ye bir sürü ilginç şey anlatıyor ve la sesini kaybettiğini söylüyor. Nazlı Hanımı çok seven Ali o günden sonra la sesini aramaya başlıyor.

Alagün Çocukları çocuk edebiyatımızın klasikleri arasına girmiş bir kitap, "Öykü sevdalısı" bir yazarın, "Cumhuriyet kuşağının ilk kadın yazarı" Nezihe Meriç`in kaleminden bir sevgi, özlem ve umut öyküsü...