Nesir, söz uzadıkça sonu gelmeyen tartışmaların kapıları açar. Şiir, okuyucusuna efradını câmi, agyarını manî; bir şeyin bütün unsurlarını kapsayan, ilgisiz olanları dışarıda tutan bir yol sunar. Şiir, insan ruhunu yansıtan kendi duygularını görebileceği bir aynaya benzer. Okuyucu onda kendisinden bir iz bulur. Bazen *Bu şiirde neyi anlattınız?* diye sorarlar. Aslında bunun cevabı soruyu sorandadır; *Sana ne hissettirdi ise o.* Şiir, çoğunlukla şairin yüreğinde büyüyen duygu ve fikir sancısının ardından doğan çocuk gibidir. O, insanın ruh dünyasında birikimine ve yaşanmışlıklara cevap verir. Şiir dile gelir, işte o zaman şiir, anlamlı ve hissedilir olur, İlk sözü fazla uzatmadan, şiirlerimin ilham kaynağı olan her kişiye ve her şeye kimine minnet kimine sitemkâr teşekkür ediyorum. Şiirlerimi defalarca okuyarak yazım hatalarından uzaklaştıran, yazmam ve kitap haline getirmem için isteklendiren arkadaşlarıma ayrıca teşekkür borçluyum. Bu ilk kitabımı, duygularımı anlayan, destek, sevgi ve saygılarını hissettiğim çocuklarıma, aileme, sevgi dolu bahar çiçeklerini andırır gönüllerine yansıyan bir iz olması düşüncesiyle *beni seven* herkese armağan ediyorum.