Tüm varlıkların en aşağılığı ve en değersizi olan kulcuğun benimdir.
Günahlarım arttıkça ve büyüdükçe Ey Af Sahibi! Affın daha yücedir.
Sen yanlışlıkla hata yapanın bile en cömert affedicisisin.
Ve güzelliklere daha layık ve önceliklisin.
Ey Rabbim! Nice ayıplarımı örtüp lütfedip de ne çok affettiğin günah vardır.
Gafletimle ne çok uyudum. Sense sonsuz lütfûnla hatırlatıp uyardın.  
Âciz olduğum zaman Ey Efendim! Elimden tutup kendine çektiğin ne kadar çok anlar vardır! 
Hayal kırıklığına uğrayıp, düşmanlarım beni düşürmek için saldırdığında, beni desteklediğin ne çok durumlar vardır!
Kırılıp da yârenlerim terk ederken, Senin yetişip onardığın ne çok anlarım vardır! 
Ne kadar da çok bahşettiğin armağan ve saymakla bitmeyen hîbelerin vardır!
Ne çok hediye, ne çok kazanç, ne çok hîbe! Rahmetinle sarıp geciktirmediğin ne çok şey vardır! 
Hakkım olmadığı halde, cömertlik ve lütûfla Ey Rabbim büyüklüğünle armağan ettiğin ne çok lütûf vardır! 
Sana senâlar olsun, hamd ile beraber şükür ettiğim sürece ki, her verdiğine şükredişim bana nimettir.
Aklım bu kadar kısırken (yetersizken) ve benim her şeyim kusurluyken Ey sevdiğim! Sana nasıl senâ ederim? Benim Sana olan senâm yeterli midir?
Senden başkası tamam olsa dahi insaf etmez ve zikredilmeye bile değmezken, Hak olan Sensin. Senden gayrısı tamam değildir. 
Senden rızayı dileyerek kapına geldim Ey Efendim! Oysaki kusurlarım sayılmayacak kadar çoktur.
Öyle bir varış diliyorum ki kabul ve vuslat ile onunla sevgi asla kirlenmeyecek şekilde berrak olmalıdır.
Ve Senden dileğim beni hâlis ve adanmış bir kul olarak Ey Efendim değişmeyecek biçimde yoluna geri döndür!
Senden başkasından kaybolup kendimi nezdinden bularak, beni varlığının lezzetiyle tatlandır.
Marifetim (bilgim) hakikatle artarak, benim nezdimde kanıtlar inkâra dönsün. 
Beni benden alan ol Ey Cömert, Ey Kırıkları Onaran! Beni benden alarak Seni razı edecek yerlere getir.”