Annesinin ihanetini öğrendiğinde henüz küçük bir kız çocuğudur Denise. O günden sonra tek amacı, hayranlıkla karışık nefret duyduğu bu kadına benzememek ve her anlamda ondan uzak kalabilmek olacaktır.

Ama olur ya, neye maruz kalırsa onu yaparken buluverir kendini insan… İşte en zoru da bununla yüzleşmektir.

“Dikkat ederseniz, hepimizin çeşitli derecelerde böyle bir çatışma halinde olduğumuzu görürsünüz. Dürüstüzdür ama gümrükten mal kaçırmaya çalışırız. Arkadaşlığa saygı gösteririz ama bir dostumuzun karısına aşık oluruz. […]

Bu siz değilsinizdir artık. Sizi sürükleyen ya da mahkûm eden şeytandır… Bir insanın aklı kendini aldatma, çatışmayı “aklileştirme” imkanını bulduğu sürece sıhhatli kalır. Kendini affetme imkânını artık hiç bulamayacağı, çok önemli bir çatışma karşısında kalınca, halk dilinde adına “delilik” denen ve belirli hiçbir şey ifade etmeyen halin içine sığınır.”