Tolga SARIASLAN, sefaleti, çaresizliği, dünyanın tekinsizliğini anlatıyor ilk romanında. Hayallerini yitirmiş, umutlarını tüketmiş insanlarla pavyonlara girip çıkıyor, banklarda sabahlıyor, simidini güvercinlere bölüştürüyor.

Adam, sigarayı kapkara eliyle alıp ağzına götürdü. Sonra kalkıp, ellerini cebine soktu, yürümeye başladı. Bir an durup döndü Mehmet’e doğru. *Sevmek en büyük lanetidir insanoğlunun…* Sigarasını kibritle yakıp uzaklaştı. Mehmet, elindeki şişeyi bankın üzerine bırakıp koştu adamın arkasından. *Dur!* diye bağırdı. Adam durdu. *Neden öyle söyledin?* diye sordu adama. *Sen sevip de mesut olan, canı yanmayan birini gördün mü?* diye cevapladı adam. Yürümeye devam edip, gecenin siyahına karıştı.