Ahkâmü-l Kur’ân kitabı İmam Şafiî’nin (Allah ona rahmet eylesin) en önemli kitaplarındandır. Bu kitabı İmam Beyhakî (Allah ona rahmet eylesin) onun kitaplarından topladı. Âlimlerden biri kitabı şöyle vasıflandırdı ve dedi ki: Bu kitabın te’lifinde iki büyük akıl birleşti ve onların emsalinin çok azı buna benzer bir kitap yazabildi. Burada akla bir soru geliyor: Şunu söylemeye hakkımız var mı? Bu kitap İmam Şafiî’nin te’lifi mi? Çünkü o aslında bu kitabı planlayarak yazmadı hayatında iken bu kitaptan haberi yoktu. Bu kitabı İmam Beyhakî tedvin (yazıya geçirdi) etti ve o, mevzuyu, kitabın ismini, İmam Şafiî’nin görüşlerinden kabul ettiklerini seçti. İnsaflı kimse şöyle der: Kitapta kelama dair ne varsa hiç şüphesiz İmam Şafiî’nin kelamıdır ve İmam Beyhakî onu kendisi yazmamıştır ki o böyle bir şeyi iddia da etmemiştir. Bu kitabın ortaya çıkışında şüphe yok ki İmam Beyhakî’nin büyük etkisi var. Eğer bu emek olmasaydı İmam Şafiî’nin (Allah ona rahmet eylesin) kitaplarında dağınık halde bulunan sözleri kaybolacaktı. Bu güzel bir te’lif çeşididir ve bu çeşit gelenekteki kitaplarda çokça mevcuttur. Gelenekteki temel kitapların çoğu “el-eğani, subhu-l e’şa ve el-beyan ve’t-tebyin” ve diğerlerinde olduğu gibi derleme ve seçmeden ibarettir. Bunun yanında te’lif kelimesi sözlükte “derleme ve birleştirme” manalarına gelir.