Bir ahit vardı
Zamanın ötesinde,
Yeminlerin terkisinde.
Öyle ki,
Bir yağmur ikindisinde
Acemi telâşların arefesinde
Bağbozumu sessizliğinde
Alabora olmuş bir gemi,
Bozkır ıssızlığında
Türemiş türlü hayal tüccarları,
Yeminli hüzün çığırtkanları...
Fırtına sonrası
Doğum sancıları,
Ölüm sanrıları...
Yiğit adamlar
Ve anaç kadınlar
Oysa yeterliydi halihazırdaki döngü
Daha ne isteniyordu ki
Mesele neydi yani?