Hicri ikinci asrın ikinci yarısında ve üçüncü asrın başlarında yaşamış olan Ahfeş el Avsat (ö. 215/830) özellikle Arap dili ve nahiv konusunda tartışmasız bir otorite sayılır. Ahfeş, Arap dilinin bir şaheseri olan Kur`an-ı Kerim`le de çok yakından ilgilenmiş; Kur`an`ın lüğavi tefsiri mahiyetindeki muhalled eseri Meani`l-Kur`an`ını telif etmiştir. Telif döneminin daha yeni başladığını müşahede ettiğimiz bu döneme ait söz konusu eser, ihtiva ettiği bilgiler açısından oldukça önemli bir yere sahiptir. Şöyle ki, Ahfeş`in ayetleri lüğavi yönden izahı kendisinden sonra da Meani`l-Kur`an tarzı eserlerin yazılmasına yol açmıştır. Sistematik olarak Kıraat-i Seb`a`nın bile oluşmadığı bu dönemde Ahfeş`in, Meani`l-Kur`an`ını telif ederken değişik okuyuşlara yoğun bir şekilde yer verişi, bu okuyuşları tetkik ve tahlil edişi dikkatlerden kaçmamaktadır. Kıraatleri anlayabilmek için elbette Seb`a`nın oluşmasından önceki dönemi iyi araştırmak gerekmektedir. Ahfeş`in Meani`l Kur`anı bu manada bize ulaşan en eski kaynak niteliği taşıdığından, kıraatler açısından fazlasıyla incelenmeye değer bir kaynaktır.