Her şey parçalanacaktı. Ne benim ruhum ne de başkalarının ruhları huzurunu koruyabilecek-ti artık. Biliyorum ki anlatacaklarım tıpkı bir cam kırığı gibi izlerini nakşederek geçip gide-ceklerdi bundan sonraki tüm duygu ve düşüncelerimin etine doğru. Pekiyi ben bu yeni acıla-rımla baş edebilecek miydim? Bunları düşünmüyordum elbette. Çünkü bunlar düşünebilece-ğim türden şeyler değildi. Bunları yaşıyor ve hissediyordum yalnızca. Çocuk da olsam bilin-cime böyle kaydediliyordu her şey. Şiddet, yenilgi ve kederle harmanlanan ruhum zafer ve öçle yatışacaktı bir gün.