“...ve sonra uzun bir yolculukta buldum ruhumu. Herkese koşarken kendime yürüyemediğimi anladım. İşte o vakit kalemim yazmaya başladı. Ah ben! İnsan hayat boyu damla damla dolardı da gün gelir bir damlaya taşardı. Hem de asilce kaçan son damlaya...”

İşte o damlayla taştım ben... Yol oldum, yolcu oldum, çocukluğumla tanıştım. Bir damlanın bin damla oluş hikâyesi oldu bu satırlar... Gerçek bir hayatın hikâyesi...

Sevgili Okur!

Sen hangi hikâyeni yazacaksın bu satırlara,
Hangi sayfada bulacaksın kendini?

Şimdi yazdıklarımızı birlikte okuyalım mı?
Kırk yıl hatırımız kalsın!