Yasin Çoban ; şöyle güzel bir şey yapıyor ; inatla yazıyor. Onun büyük sözleri yok, büyük konuşmayı sevmiyor. Zaten öyle biri değil, hatta bir gün öyle biri olmaktan çok korkuyor. Ağzıma giren piyasemen aslında yYasin’in kişisel tarihine düştüğü bir not. Kitap, ne bir şiir kitabı ne de öykü.

İkisinin arasında bir yerde, baştan aşağı can çekişiyor. Ama onurlu bir can çekiş bu, çünkü ağzıma giren piyasemen bize şunu hatırlatma gücüne sahip: Hayat aslında o kadarda ciddi bir uğraş değil. Şimdi belki de hepimizin bunu tekrar hatırlamasında fayda var. Çünkü günlük rutinlerimizin, sorumluluklarımızın, yapmak zorunda olduklarımızın dışında bir dünya var, hepimiz biliyoruz ki o dönüp duruyor. O döndükçe kahroluyoruz, biliyorum, bunu yasin de biliyor. Zaten ağzıma giren piyasemen bize bu kahroluşu hiç unutturmamaya çabalıyor.