Birçok kıtada olduğu gibi Afrika’da da sinemanın gelişimi, bu sanatın doğuşuna kadar dayanır. Ancak Afrika’da 1960’lı yıllara değin varlığını sürdürmüş emperyalist ve kolonyalist uygulamalar ideolojik bir araç olarak bu sanatsal formun nasıl kullanılabileceğine daha fazla odaklanır. 1950’li yıllardan sonra Sahra Altı Afrika’da öne çıkan Senegalli yönetmenler bir yandan kolonyalist sinemayla ve onun doğurduğu sorunlarla mücadele etmişler, bir yandan da Afrika’ya özgü sinemanın dilinin ve imkânlarının ne olduğunu tartışmışlardır. Ousmane (Osman) Sembene de bu tartışmaya müdahil olarak Afrika’nın etnografik filmlerle tanıtılması sorunsalına ve oluşturulmaya çalışılan Afrikalı kimliğine eleştiriler getirir. Afrika sinemasının babası olarak kabul edilen ve edebi yönü güçlü olan Sembene, yarım asrı bulan sinema serüveninde hem sömürge öncesine hem de sömürge sonrasına odaklanarak sorunların altında yatan unsurların katmanlı yapılarına dikkat çeker. Bu eser, Sembene sinemasını ve Sahra Altı Afrika’da sinema çalışmalarını merkeze almaktadır. En nihayetinde Afrika sineması üzerine yapılan ilk çalışma olma özelliğini taşır.