Şemsiyesini indirdiğini hatırlıyorum, resmin diğer detaylarıyla vedalaşmasını, yüzünü yavaşça bana dönüşünü ve yıllardır kirlettiğini düşündüğü tuvalden çıkışını… Mahalleye ilk girişini hatırlıyorum. Evet, o artık Şemsiyeli Kadın değildi. O, Üç Noktalarımın Tanrısıydı, hikayelerimin görünmeyen kısmı, hep eksik kalacak yanımdı.
“ADI:MÜJGAN” dedim solgun bir nefes kadar sessizce.