Bu roman, modern psikolojik edebiyatın öncüsü, 1920 Nobel Edebiyat Ödülü’ne sahip Norveçli yazar Knut Hamsun’a ününü kazandıran ve en çok bilinen romandır.

Gençliğinde çalışmak için ABD’ye giden Knut Hamsun, 1888’de memleketi Norveç’e döner. Bir haftalık deniz yolculuğu sonunda gemi Kristiania (şimdiki Oslo) limanına uğrar. Limanda tam bir gün kalırlar ama Hamsun bir zamanlar yoksulluk içinde yaşayarak bir ünlü yazar olmaya çalıştığı bu şehirle yüzleşemeyeceğini hissederek gemide kalmaya karar verir. Soğuktan neredeyse donduğu evleri, ona para veren kişileri, âşık olduğu ve bir an için de olsa belki görebilirim diye evinin önünde beklediği kızı, yaşadığı çaresizliği ve açlığı hatırlar. Güvertede bir kanepeye oturur ve yazmaya başlar:

“Garip bir şehir olan ve bir süre orada kalan hiç kimseyi üzerine damgasını vurmadan bırakmayan Kristiania’da aç ve sefil dolaştığım günlerdeydi...”