Canlı varlık gerçek canını unutunca canını yakarak öz canına ulaşmaya çalışır. Kişi bedenine acı vererek can yanması sayesinde canının değerini ortaya çıkarmak için çabalar.

Acı çok özel ve aynı zamanda çok arkaik sözelleştirilemeyen bir lisandır. Aydınlanmamış insan bedenine acı çektirerek öz benliğine dokunmuş, temas etmiş ve onu hissetmiş olur.

Hayatta gerçekçi olmak acı zehrine karşı en etkili panzehirdir. Eğer hayatta acı çekmek istemiyorsan gerçekçi ol!

Her zevkin rahminde acı olduğu gibi her acının rahminde de zevk vardır. Zevke gebe olan acının ebesi ol – zevk doğacaktır!

Acı ile yaratıcılık arasında gizemli bir bağ var. Bu bağı keşfeden kendini de keşfeder. En acı iç çekiş en içteki yaratıcı gücü uyandırır! Acılar içinde kıvranan insanın, yaşadığı acı depremleri sonucu yüreğinin kapıları acı rüzgârı aracılığıyla açılır ve acılar dışarı fırlar!

Bir insan kendini kaybettiğinde acıları bulur ve kendini bulduğunda acıları kaybeder. Tercih sizindir! Gerçek şu ki, zevk acının çiçeğidir. Bu ne kadar paradoksal gelse de, acı zevki besler ve çiçek açmasını sağlar.