Sahneye sırtı dönük olan Ömer; bu damara boğan güzel sese karşı kayıtsız kalamadı. Hatırlıyordu, genç yaşta ölen Esengül’ün şarkısıydı. Şarkıcıyla anlık göz göze geldiler. Karşılıklı gülümseme ve tebessüm arasında kaldılar. Cennet art arda şarkıları söylerken arada Ömer’in masasına bakıyordu. İlk defa görüyordu hepsini. Pavyon âleminin insanı değillerdi! Yüzlerinden belliydi ki; düzgün çocuklardı…