Bu kitabı neden yazdım? İlk önce yazmak, zor hayatımın ruhuma verebileceği zararın koruma kalkanıydı. Belki de yaradılışımın temelinde müzik, şiir, sanat olmasaydı bugün yaşamıyor olacaktım.

Kadınlara bir seslenişim, bir mesajımdır bu satırlar...

Ne olur hayallerinizden vazgeçmeyin. Benim gibi zor şartların, ebeveynlerin, katı toplumsal baskıların kurbanı olmayın, kendinizi koruyun! İsyan edin, başkaldırın, kendi hayatınızı kendiniz seçin. Şartlarınız zor olabilir, isteklerinizle yaşadıklarınızın arasında uçurum olabilir, kendinizi berbat bir şekilde yalnız hissedebilirsiniz ama mutlaka bir yol vardır. O yolun sonundaki özgürlüğe kavuşmak için mücadele edin sizi ezen, yok sayan insanlarla. Benim gibi onca yara bere içinden sıyrılarak yaşadığım travmalarla kırk yılın kaybı üzerine devam etmek mi iyi; yoksa tertemiz, sevgi dolu bir duyguyla özünü kaybetmeden yaşamaya gayret etmek mi?

Ben hep yazdım, yine yazacağım.