101 Rubai kitabımı sadece Fars ve Doğu edebiyatının değil, dünya edebiyatının da en seçkin temsilcileri arasında yer alan ve özllikle rubai (dörtlük) nazım türünün erişilmez ustası olarak bilinen büyük şair ve filozof Ömer Hayyam (1048 – 1131)’ın 975. doğum yıldönümüne armağan ediyorum.  

İlk rubaimi ne zaman ve kaç yaşında yazdığımı bugün anımsamıyorum bile. Bu yüzden de bu soruya en uygun yanıtın “şiir yazmaya başladığım günden beri”olması gerektiğini düşünüyorum. Oysa 60 küsur yıldan beri şiirе kölelik yapıyorum ben. Ve bu hiç de azımsanmayacak süre içinde Türk şiirinin çok yönlü gelişimini çok yakından ve titizlikle izlediğimi açıkça söyleyebilirim. İlk zamanlarda bile bu izleme, bilgi sahibi olma anlamında bir gözlemlemeden ibaret değildi sadece, çünkü en çok sevdiğim şairleri salt okumakla yetinmiyor, onların şiirlerinden müthiş esinleniyor ve – şiir yazma serüvenine henüz yeni başlamış her çömez gibi – onlara öykünerek kendi dizelerimi döktürüyordum. Kısacası çağdaşım olarak gördüğüm Nâzım Hikmet`e, Dağlarca’ya, Attila İlhan’a, Cemal Süreyya’ya ve daha nicelerine gelene kadar sıkı bir “hazırlık” sürecinden geçtim. Daha üniversiteye gitmeden ve işinin ehli uzman hocalarımdan değer verdiğim gerekli edebiyat (özellikle de şiir sanatı) bilgilerini almadan çok önce, kendi yöntemlerimle kеndi kendimi yetiştirme süreciydi o süreç. Halk şiiri ürünlerinden başlayarak, Divan şiiri, Tanzimat şiiri, Yeni şiir, Garipçiler, İkinci Yeni vb. derken, hatta postmodern şiiri araştırdığımı da söyleyebilirim. Onlardan kendi dünyama en yakın olanları, söylem ve biçim yönünden beni en çok etkileyenleri okumaya özen gösterdim sürekli. Ta ki etkilenmelerden silkinip kendi şiir laboratuvarımı oluşturana kadar.