“Benim halkım insanlar değil! Benim halkım hayvanlar... Benim halkım ağaçlar... Benim halkım kitaplar.” 

Ece, her hafta aynı şeyleri gördüğü rüyalar arttığında hiçbir şeyden şüphelenmemişti.
Rüyasında, hayatını kurtaran iki adamla gerçekte karşılaştığında da parçaları birleştirememişti.
Onun için hayatını ortaya koyan kocaman siyah kaplana ise hiç anlam verememişti.
Ta ki işler karışıp aslında kim olduğunu öğrenene kadar...
O bir KRALİÇEYDİ!